Onlangs had ik een conversatie met een psycholoog en hoorde ik hem het woord ‘anticipatieangst’ uitspreken. Gedurende mijn loopbaan in de traumazorg had ik nog niet eerder van deze term gehoord, dus ik vroeg verbaasd: “wat houdt anticipatieangst in?”
Het blijkt angst voor de angst te zijn…
Angst voor wat gaat komen. Angst voor wat er zou KUNNEN gaan gebeuren. Je loopt vooruit op zaken die er niet zijn. Anticipatieangst kan ontstaan door een onverwerkte nare (traumatische) ervaring uit het verleden in combinatie met een trigger in het hier en nu, waardoor je je weer angstig gaat voelen.
Gevoelens van toen (als kind, puber of jong volwassene), dienen zich in alle hevigheid aan nu je inmiddels (ruimschoots) volwassen bent.
Hoe vaker dit gebeurt, hoe groter de kans is dat je een angst- of paniekstoornis ontwikkelt, waarbij je klachten als hartkloppingen, transpireren, duizeligheid en pijn op de borst kan ervaren. Dit ontstaat door de toename van de stress-hormonen (nor)adrenaline en cortisol. Bij angst maken je spieren in je lichaam zich klaar om bij gevaar, adequaat te kunnen vluchten of vechten. Dit is een natuurlijke reactie en noodzakelijke bescherming bij daadwerkelijk gevaar, echter indien je angstig blijft, blijft het lichaam deze hormonen aanmaken.
Gevolg is, dat je voortdurend stress ervaart, spieren en bindweefsel worden strak/pijnlijk en je verblijft in een staat van voortdurende alertheid die zowel lichamelijk als mentaal, dodelijk vermoeiend is. Je energie stroomt gevoelsmatig weg ‘door het afvoerputje’!
Als je regelmatig angstig bent, zonder aanwijsbare reden en je weet niet hoe je dit proces kan doorbreken, dan is het raadzaam om een afspraak te maken. Dit om te voorkomen dat je situaties in je leven gaat vermijden (die je voorheen overigens misschien juist fijn vond) en last krijgt van herbelevingen en/of nachtmerries: je hele leven komt anders in het teken te staan van ANGST… Dat wil je toch niet?!
Er zijn verschillende manieren om angst te kunnen verminderen, o.a. door: Rebalancing: emotioneel lichaamswerk, waarbij 'het leren voelen' centraal staat en je stapsgewijs onder begeleiding angst kan toelaten en erdoorheen kan bewegen. EMDR: therapie waarbij de emotionele lading na een nare (traumatische) gebeurtenis d.m.v. oogbewegingen wordt verminderd. Exposure in vivo: het onder begeleiding blootstellen aan een situatie waar angst op zit, met de bedoeling dat waarvoor iemand bang is, uitblijft.
NB: Vorige maand heb ik bij wijze van proef één van de cliënten in mijn praktijk voorgesteld, om lichaamswerk te combineren met Exposure in vivo. De uitdaging was om spijkerstof op/langs de huid te voelen glijden. Afgelopen week ontving ik het volgende bericht:
“Ik wilde even laten weten dat de uitwerking van de laatste sessie boven verwachting is. Met name mijn “lichamelijke schrik/alerte reactie” bij een plotselinge aanraking is echt heel erg afgenomen. Ik ben hierin nog steeds lerende en zie echt vooruitgang. Soms spreek ik mijzelf positief toe; moeilijk onder woorden te brengen (iets als: ik merk dat je schrikt, maar het is goed hier). Heb echt het idee dat ik meer kan ontspannen! Heel fijn! Het heeft iets open gebroken vermoed ik, waardoor ik zelf weer wat verder kan.”
Mijn insteek is uiteindelijk, het tot rust brengen van een overactief zenuwstelsel, waardoor geluk-hormonen endorfine en dopamine weer vrij spel krijgen! Tenslotte gaat het ook tijdens de sessies over BALANS (her)vinden tussen inspanning en ontspanning, waardoor angst stap voor stap kan transformeren in vertrouwen. Dán pas kan er weer in- en door jou LEVENSLIEFDE ontstaan…
Comments