De tekst op bovenstaand bord zag ik onlangs in de plaatselijke Kringloopwinkel staan. Mijn ogen glijden langs de zinnen en ik neem de tijd de woorden in mij op te nemen. Te voelen wat er van binnen – in mij- wordt geraakt. Tussen de regels door doet het mijn denken aan verdriet, schaamte en pijn. Tijdens het lezen van de laatste alinea, voel ik óók een ontembare kracht en vertrouwen in de toekomst.
Vandaag... besluit ik er een foto van te maken. De tekst als inspiratie te gebruiken voor deze blog.
Járen was mijn overlevingsmechanisme hard werken, leren, zorgen én vooral doorgaan!
Vooral graag willen zorgen voor een ander, zodat ik niet zoveel hoefde in te checken bij mijzelf.
Velen zullen dit herkennen.
Ik was vaak die goedlachse ‘meid/vrouw’. Meer dan eens zei men tegen mij: "wat een mooie, stralende lach heb jij!" Dankbaar knikte ik -uiteraard weer lachend- terug.
Echter achter dit masker verborg ik tranen, angst én boosheid om ervoor te zorgen dat mijn gevoelige hart ‘bijeen’ zou blijven en ik vooral door kon gaan met de orde van de dag, de week, de maand. En dat gedurende vele jaren op rij.
Na een heel decennia aan bewustzijn-ontwikkeling te doen, weet ik- én kan ik voelen dat dat gevoelens waren van het ‘kleine meisje/de puber’ en mijn hart als volwassen vrouw groot genoeg is om onprettige emoties aan te kijken en te dragen.
Dus daag ik menig vrouw in mijn praktijk uit voor een spiegelsessie. NB: Sorry mannen: jullie zijn nog in de minderheid; echter wie weet mag ik meer mannen in mijn praktijk ontmoeten?!
Jezelf aankijken in de spiegel, door je eigen ogen in contact te komen met de spiegel van je ziel is confronterend én prachtig diepgaand!
Zo ontmoette ‘zij’ haar diepste zielenpijn…
En ik?
Ik stond fysiek naast- en tenslotte achter haar, waardoor zij de ruimte voelde om emotioneel ‘uit elkaar te kunnen vallen’.
Niet, omdat zij zich niet wist te dragen, echter wél, omdat zij voelde dat de tijd rijp was om haar 'oude jas' uit te trekken.
Niet, omdat ik hiervoor hard aan het werk was, echter wél, omdat zij én ik beiden met ons hart aanwezig waren in dit voor haar magische moment...
De vrouw in kwestie, is zich bewust geworden van haar ‘innerlijke meisje’. Zij voelt welk patroon graag doorbroken wil worden, zodat ze -op eigen tempo-, glimlachend haar spiegelbeeld kan ontmoeten.
Comentarios