Deep Fake Therapie: nachtmerrie of zegen?

Recent ben ik door iemand benaderd via LinkedIn, - commercieel directeur - en verbonden is aan de ontwikkeling van Deep Fake Therapie met de vraag: “zou je het eens willen proberen/erover sparren met ons? Geen zorgen, ik probeer je niks aan te smeren. Je mag het voorlopig gratis en onbeperkt gebruiken”.

Deep Fake Therapie is een nieuwe behandelmethode die ingezet wordt bij rouwverwerking. Diegene die rouwt, wordt opnieuw via de computer in contact gebracht met zijn/haar overleden dierbare. Je ziet op het scherm het bewegend beeld van diegene: een levensechte avatar die door AI gegenereerd wordt.  De therapeut zit naast je en/of in een andere ruimte achter een computer. De lipbewegingen van de avatar volgt de stem van de therapeut. Op deze manier zie je je overleden dierbare en hoor je de stem van de therapeut. Hierdoor kun je je zielenroerselen delen en eventuele vragen stellen aan je overleden dierbare. Deze vorm van therapie wordt ook ingezet, bij dader-slachtoffer thematiek.

Hieronder deel ik een stukje schrijven met deze persoon op LinkedIn. "Heel vernieuwend wat je/jullie hebben neergezet, echter Deep Fake Therapie is (nog) niets voor mij... Natuurlijk wil jij de reden dan weten. Daar ga ik heel eerlijk over zijn, uiteraard mét respect naar jou/jullie toe.

Ik voel dat dit mijn - en misschien ook wel de - grenzen nadert/overschrijdt met wat wij (niet) moeten willen in deze wereld. It's all in te name... DEEP FAKE...

Naar beelden/video's kijken van overleden dierbaren: belangrijk voor rouwverwerking. Een stem van een therapeut horen i.c.m. het bewegende beeld van je dierbare: fake! In een later stadium mogelijk ook nog de stem van je dierbare erbij horen, want volgens mij zou dat de volgende stap kunnen zijn: mindf*ck!

Nee, daar ligt voor mij dus (op dit moment) de grens... Creëren we met deze vorm van therapie niet de volgende verslaving, waar iemand niet meer van wil of kan loskomen? Nog een keer heel eerlijk? Ik denk van wel... 

We zijn collectief zo ver van 'de dood' af komen te staan (lees: overledenen opbaren bij begrafenis ondernemingen, rituelen links laten liggen, bij het afscheid niet in het openbaar spreken uit angst dat we overmand worden door verdriet, het jezelf groot/sterk houden in de weken/maanden/jaren ná het verlies etc.). Dáár ligt volgens mij de sleutel tot werkelijke rouwverwerking: door alle lagen van emoties heen durven bewegen.

Rouwarbeid - wat je alleen hebt te doen én wat je juist ook samen -in verbinding met een steunende, liefdevolle ander en/of een therapeut kan doen. Nabij zijn. Emoties aanraken. Fysiek aangeraakt en/of gedragen worden. 

Tenslotte schreef ik: Mocht je na dit verhaal nog willen sparren: hoor ik je graag!

Na het bekijken van een documentaire voel ik… Verbijstering. Verwarring. Voel ik mij zelfs een beetje Verloren.

Hoe is het mogelijk dat we met elkaar een wereld creëren die zó ongelooflijk FAKE is?

Ik kies voor:

Verbinding.

Vast houden.

Vergezellen: waarbij ik soms ook een klein traantje wegpink… omdat ik geen computer, maar een mens ben!

Is computergestuurde rouwverwerking voor jou een nachtmerrie of zegen?

Ik nodig je uit een reactie achter te laten, want ik ben heel benieuwd óf je kan persoonlijk contact met mij opnemen.

Ik zie en voel jou graag!