Het is het begin van de lente, de bomen staan volop in bloesem waar ik ieder jaar meer-en-meer van lijk te genieten, al fietsend naar ‘de Loft’. Een voormalig kookstudio die inmiddels dienst doet als groepsruimte annex 1 op 1 ruimte.
Boven kom je terecht in een industrieel ogende sfeer die stoer én tegelijkertijd warmte uitstraalt. In deze ruimte daag ik cliënten uit om buiten de lijntjes te kleuren oftewel buiten hun comfortzone te bewegen. Dit kan heel goed in de praktijk, echter in de regel is er meer fysieke ruimte voor nodig, dus fiets ik bij mooi weer graag heen-en-weer.
Vrijwel áltijd merk ik bij binnenkomst een spanning op bij cliënten. Bang wat zij in zichzelf zullen tegenkomen indien zij zich verbinden met hun emotie ‘boosheid’. Tijdens een warme kop thee, probeer het ijs te breken door middel van psycho-educatie.
Ik vertel dat iedereen -niemand uitgezonderd, dus ook ik…- deze gezonde emotie in zich draagt en dat de meeste mensen er een meesterwerk aan hebben om dit in zichzelf te onderdrukken. Boosheid is als een bal diep onder water drukken, in de hoop dat deze ‘onzichtbaar’ blijft voor anderen. Maar ja… wat gebeurt er als je een bal dieper en dieper onder water drukt…? Dan krijgt de bal steeds meer te maken met opwaartse stuwing… Dat is bij boosheid niet anders!
Dus ja… ik daag cliënten graag uit helemaal tevoorschijn te komen met ALLES wat er -vaak járen- is onderdrukt! Dat dit gepaard gaat met nóg meer emoties, daar ontkom je vaak niet aan... Altijd nodig ik hen uit om te ademen, te gronden, te bewegen én door te blijven bewegen in de vorm van grote(re) en/of kleine(re) bewegingen. Dát zijn je ankers.
Je kan alleen UIT het verhaal komen, als je IN je lichaam durft te komen en daardoor in contact komt met jouw diepere lagen die je liever graag verborgen houdt voor jezelf en/of anderen…
Jij mag met jouw RAUWE WAARHEID komen opdagen; geen doekjes meer (voor het ‘bloeden’).
Uittingsvormen in dit soort sessies zijn: zuchten, woorden laten horen, stampen, huilen, grommen en ja… Indien passend in het proces zelfs brullen… schreeuwen, meppen, slaan en schoppen met- en op materiaal dat voor handen is.
Uiteraard, altijd binnen jouw (én mijn) ‘Window of Tolerance’ [de zone waarbinnen iemand verhoogde spanning goed aan kan].
Ik zorg voor een duidelijk, veilig kader en bewaak deze met heel mijn hart en verstand! Ontsteken in razernij is namelijk niet helpend, zelfs gevaarlijk en onwenselijk, gezien er alleen heling kan plaatsvinden op het moment dat jij met volle bewustzijn met je lichaam en ziel in contact staat.
In hoeverre creëer jij ruimte voor jezelf om eens ongezouten boos te kunnen zijn?
Weet dat je in een traject bij mij, hiermee aan de slag kan als je durft?! Een aantal zijn je al voor gegaan: zonder zware bal huiswaarts gekeerd, maar meestal mét wat schorheid. Dat dan weer wel... ;-)
Kommentare